Svetlana Cârstean

Svetlana-Carstean

Foto: Khashayar Naderehvandi

KSIĄŻKI:
TRADO
premiera: czerwiec 2019


Rumuńska poetka i tłumaczka. Zadebiutowała w 1994 roku w zbiorowym tomiku zatytułowanym Portret rodzinny/Tablou de familie wraz z T.O. Bobe, Răzvanem Rădulescu, Mihaiem Ignatem, Sorinem Gherguțem i Cezarem Paul-Bădescu. Za debiut indywidualny (Kwiat w imadle/Floarea de menghină, 2008)otrzymała nagrodę Związku Pisarzy Rumuńskich, czasopisma „România literară”, Państwową Nagrodę Poetycką im. Mihaia Eminescu oraz nagrodę Radia România Cultural w kategorii poezja. Tomik ukazał się również w Szwecji w przekładzie poetki Atheny Farrokhzad (2013). Kolejne tytuły to Grawitacja/Gravitație (2015) oraz wydany w Szwecji wspólnie z Atheną Farrokhzad Trado (2016). Poezje Svetlany Cârstean tłumaczone są na liczne języki. Poetka przez pięć lat prowadziła własną serię wydawniczą Stowarzyszenie Żywych Poetów/Cercul Poeților Apăruți) w wydawnictwie Pandora M, a od jesieni 2016 roku koordynuje nową kolekcję poetycką Vorpal w wydawnictwie Nemira.

LINN HANSÉN

680


KSIĄŻKI:
Przejdź do historii
premiera: czerwiec 2017

Nagroda im. Wisławy Szymborskiej 2018


LINN HANSÉN (1983) jest szwedzką poetką i redaktorką. Zadebiutowała w 2008 roku tomem poezji Ta i trä, za który otrzymała tytuł autora roku od Stowarzyszenie Pisarzy Szwedzkich Zachodniej Szwecji. Jest członkinią kolektywów literackich Sharks i G=T=B=R=G. Linn Hansén współpracuje z Festiwalem Poezji w Göteborgu i Festiwalem Literatury Queer. Jest redaktorką naczelną magazynu kulturalnego Glänta. Hansén konstruuje poezję z różnych stwierdzeń, pytań i sloganów, które pozornie nie mają ze sobą związku, ale jako całość świetnie opisują przepaść pomiędzy jednostką a systemem. W tomie z 2013 roku Gå till historien autorka rozprawia się z historią, zarówno z samą przeszłością jak i pojęciem „historii” jako opowieści o tym, co było.

Eliza Kącka

_glowa2


KSIĄŻKI:
Elizje
premiera: maj 2017
po drugiej stronie siebie
premiera: luty 2019

Eliza Kącka – ur. 1982 w Lidzbarku Warmińskim. Absolwentka polonistyki i międzyuczelnianych studiów humanistycznych. Współredaktorka antologii poezji najnowszej Poeci i poetki przekraczają granice (FA-art, 2011). Opublikowała książkę Stanisław Brzozowski wobec Cypriana Norwida (Warszawa 2012). Stypendystka MNiSW, finalistka Nagród Naukowych „Polityki”. Doktor nauk humanistycznych (Nagroda Główna w Konkursie im. Inki Brodzkiej, 2016). Asystentka na Wydziale Polonistyki UW. Członkini Zarządu Głównego TLiAM. Recenzentka i czytelniczka literatury najnowszej.

Roberto Juarroz

Roberto JUARROZ chez Lui. Photo: © Daniel Mordzinski.

Roberto JUARROZ chez Lui.
Photo: © Daniel Mordzinski.


KSIĄŻKI:
Poezja pionowa
premiera: 2018

Argentyńczyk, z wykształcenia bibliotekarz, z zamiłowania – myśliciel, z głębokiej wewnętrznej potrzeby – poeta. Człowiek niezwykle świadomy i bardzo konsekwentny w swoich życiowych wyborach, zdecydowany wróg polityki i… literatury, przeciwnik angażowania się poetów w sprawy nie związane z poezją. Pozostawił po sobie kilkanaście tomików „poezji pionowej”, kilkaset „okruchów pionowych”, trzy wypowiedzi programowe – oraz nadzieję na uwolnienie poezji z bagażu gadulstwa i ciężaru ornamentyki.

Athena Farrokhzad

20140818-184349-100000

FOTO: Khashayar Naderehvandi

KSIĄŻKI:
Cykl biały
premiera: maj 2018
Trado
premiera: czerwiec 2019

Athena Farrokhzad urodziła się w 1983 roku w Teheranie. Zadebiutowała w 2013 roku książką Cykl biały, którą przełożono na dwanaście języków i kilkakrotnie dramatyzowano. Zbiór wierszy Trado z 2016 r. jest wynikiem współpracy z rumuńską poetką Svetlaną Cârstean. Farrokhzad jest również krytyczką literacką, tłumaczką, dramaturgiem i nauczycielką w szkole pisarskiej. Jest jednym z najważniejszych głosów współczesnej poezji szwedzkiej. Mieszka w Sztokholmie.

LEÓN FELIPE

Leon_Felipe_www


KSIĄŻKI:
Kim jestem?
premiera: kwiecień 2019

LEÓN FELIPE właściwie Felipe Camino Galicia (1884-1968) – Poeta, aktor, tłumacz (m.in. Szekspira i Whalta Whitmana), wykładowca uniwersytecki, z zawodu aptekarz. Urodziłsięw Tabarze (Zamora, Hiszpania) jako syn notariusza. Ukończyłfarmacjęi prowadziłapteki w różnych częściach Hiszpanii, a następnie zarządzałszpitalem w Gwinei Równikowej, kontakt z realiami tej kolonii afrykańskiej wzmógłwrażliwośćpoety na prawa człowieka. Mieszkałw Nowym Jorku, gdzie poznałśrodowisko literackie i akademickie związane z Uniwersytetem Columbia, tam także ożeniłsięz BertąGamboa, towarzyszkążycia i przyjaciółkąpoznanąw Meksyku. Niespokojny duch i wieczny podróżnik przeniósłsiędo Meksyku, gdzie zaprzyjaźniłsięz elitami intelektualnymi. Po wybuchu wojny domowej, powodowany poczuciem obowiązku, powróciłdo Hiszpanii. Antyfaszystowskie poglądy oraz typowa dla artysty żarliwośćargumentacji, zwłaszcza w słynnym wystąpieniuLa Insignia(Odznaka), doprowadziły do konfliktu poety ze stronąrepublikańską. León Felipe ponownie udałsiędo Meksyku, do Hiszpanii nie wróciłjużnigdy. Dzięki artykułom publikowanym w prasie za granicąjego głos zyskiwałna znaczeniu, w Hiszpanii jednak twórczośćpoety była cenzurowana. Aktualnie jest przedmiotem badańi przeszła do kanonu klasyki poezji hiszpańskiej.Najważniejsze dzieła autora to: ¡Oh, este viejo y roto violín!,Ganarás la luz,Versos y oraciones del caminante.

Inger Christensen

Inger


KSIĄŻKI:
alfabet
premiera: marzec 2018

Inger Christensen urodziła się i wychowała w robotniczej rodzinie w małym duńskim miasteczku Vejle. Studiowała w seminarium nauczycielskim i przez kilka lat pracowała jako nauczycielka. Zadebiutowała w 1962 r. zbiorem wierszy Lys (Światło). Ponadto opublikowała tomy poetyckie: Græs (Trawa,1963), Det (To, 1969), Brev i april (Kwietniowy list, 1979), alfabet (1981), Digt om døden (Wiersz o śmierci, 1989) i Sommerfugledalen (Dolina motyli, 1991). Inger Christensen jest też autorką eksperymantujących powieści Evighedsmaskinen(Maszyna wieczności, 1964) i Azorno (1967) oraz Det malede værelse (Komnata z malowidłem,1976). Zainteresowanie budziły jej zbiory esejów Del af labyrinten (Część labiryntu, 1982) i Hemmelighedstilstanden (Stan tajemnicy, 2000). Ponadto napisała pięć słuchowisk radiowych, dwie sztuki teatralne i dwie książki dla dzieci. Utwory Inger Christensen tłumaczone były na wiele języków. Poetkę wyróżniono najwyższymi nagrodami duńskimi, a także Nagrodą Nordycką Akademii Szwedzkiej, Der Österreichische Staatspreis für Literatur i Grand Prix na Biennale Internationale de Poesie w Liège.

Olvido García Valdés

agendaa (3)-U30620923744WQG--624x385@Hoy-Hoy


Zdjęcie: Alonso & Inés Marful

KSIĄŻKI:
Obraz, który trwa tyle, co życie
premiera: Festiwal Miłosza 2018

Hiszpańska poetka, eseistka i tłumaczka. Absolwentka filozofii na Uniwersytecie w Valladolid i filologii romańskiej na Uniwersytecie w Oviedo. Mieszka w hiszpańskim Toledo.
Z wyjątkiem najnowszego tomiku Lo solo del animal (2012) wszystkie zbiory jej wierszy włączono do zbiorczego wydawnictwa Esa polilla que delante de mí revolotea (Poesía reunida 1982-2008). Przełożyła na język hiszpański poezję Piera Paola Pasolini’ego oraz współpracowała przy tłumaczeniu obszernej antologii Anny Achmatowej i Mariny Cwietajewej, a także Bernarda Noëla. Ponadto autorka eseju biograficznego Teresa de Jesús, tekstów do katalogów sztuki i licznych prac wpisujących się w nurt refleksji literackiej. Współredaktor czasopism literackich Los Infolios i El signo del gorrión. Jej wiersze przełożono na wiele języków. Prowadząca i koordynatorka kilku kursów, seminariów i cyklicznych spotkań związanych z poezją współczesną. Opublikowano następujące prace poświęcone jej poezji: Un lugar donde no se miente. Conversación con Olvido García Valdés (2014) autorstwa Miguela Marinasa, i Del animal poema. Olvido García Valdés y la poética de lo vivo (2016) autorstwa Amelii Gamonedy.

Otrzymała m.in. nagrodę Premio Nacional de Poesía (Krajowa Nagroda Poetycka) w 2007 r. za zbiór wierszy Y todos estábamos vivos (I wszyscy byliśmy żywi).

Marcel Bénabu


KSIĄŻKI:
„Dlaczego nie napisałem żadnej z moich książek”
PREMIERA: X 2017
Marcel Bénabu – ur. 1939 w Meknes (Maroko), obecnie mieszka w Paryżu. Francuski pisarz i historyk, członek OuLiPo. W strukturze grupy łączy funkcje ostatecznie tymczasowego sekretarza i tymczasowo ostatecznego sekretarza. W 2017 roku Nakładem Wydawnictwa Lokator ukaże się pierwsze tłumaczenie jego książki „Dlaczego nie napisałem żadnej z moich książek” (tłum.: Krzysztof Zabłocki)

Fernando António Nogueira Pessoa

Fernando António Nogueira Pessoa (ur. 13 czerwca1888 w Lizbonie, zm. 30 listopada1935) – portugalski poeta, pisarz, tłumacz, filozof. Uważany za jedną z najbardziej znaczących osobowości literackich XX wieku i jednego z największych poetów języka portugalskiego, który pisał równocześnie także w języku angielskim i francuskim. Publikował wiersze pod własnym nazwiskiem oraz kilkunastoma heteronimami, m.in. Alberto Caeiro, Ricardo Reis, Álvaro de Campos, Bernardo Soares.

Wiele jego prac zostało opublikowanych w czasopismach literackich, m.in. w redagowanym przez samego Pessoę piśmie literackim „Athena”, „Contemporanea” i w wydawanym w Coimbrze magazynie „Presença”. Jedyną publikacją książkową wydaną za życia poety było Mensagem (Przesłanie). Dzieło, które wielu krytyków uważa za opus magnum pisarza, opublikowane pod heteronimem Bernardo Soares, Livro do Desassossego (Księga Niepokoju) zostało wydane dopiero w roku 1982, prawie 50 lat po śmierci autora.