Aldona Kopkiewicz – urodzona w 1984 roku w Szczecinie. Autorka esejów, bajek i poematu. Prowadzi Zakład Wróżbiarski „No Future”, w którym stawia katastroficzne taroty. Laureatka Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej “Silesius” 2016, za debiut („Sierpień”).
Aldona Kopkiewicz
Mateusz Pakuła
Mateusz Pakuła (1983) – dramatopisarz i dramaturg. Absolwent dramaturgii na Wydziale Reżyserii Dramatu w PWST w Krakowie. Laureat Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (Smutki tropików) oraz trzykrotny finalista tego Konkursu. Wielokrotny finalista Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i laureat 19 edycji tego Konkursu (Mój niepokój ma przy sobie broń). Finalista „Talentów Trójki” 2013, nominowany do nagrody TVP Kultura „Gwarancje Kultury” 2010. Stypendysta Ministra Kultury (Stypendium „Młoda Polska” 2014) oraz Miasta Krakowa (Stypendium Artystyczne 2010 w kategorii literatura). Wydał pięć książek z dramatami: Wieloryb The Globe (2016), zbiór Panoptikos (2015), dyptyk Na końcu łańcucha (2012) ), Kowboj Parówka i trzy inne sztuki (2012) oraz Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych (2010). Jego dramaty tłumaczone były na angielski, niemiecki, czeski, hiszpański i ukraiński.
Ostatnie realizacje to m.in.: Wieloryb The Globe (reż. E. Rysova) w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie i Teatrze Starym w Lublinie, Havel-Man (reż. E. Rysova) w Teatrze Solskiego w Tarnowie, Kowboj Parówka (reż. W. Loga-Skarczewski), Smutki tropików (reż. P. Świątek), Wejście Smoka. Trailer i KonradMaszyna (reż. B. Szydłowski) w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie, Miasto Pustych Pianin (reż. L. Frankiewicz) w Teatrze Bogusławskiego w Kaliszu, Lordy (reż. E. Rysova, M. Pakuła), Twardy gnat, martwy świat (reż. E. Rysova), Mój niepokój ma przy sobie broń (reż. J. Mark) w Teatrze Żeromskiego w Kielcach, Jungle People (reż. P. Świątek) w Teatrze Studyjnym w Łodzi, Na końcu łańcucha (reż. E. Rysova) w Teatrze Osterwy w Lublinie, Miki mister DJ (reż. A. Olsten) w Teatrze Miejskim w Gdyni.
Jako dramaturg i autor adaptacji współtworzył m.in. takie spektakle jak: Paw królowej (Stary Teatr w Krakowie, reż. P. Świątek), Dżuma, Rękopis znaleziony w Saragossie (Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. P. Świątek) czy Beniowski, król Madagaskaru (Teatr IMKA w Warszawie, reż. P. Świątek).
IDA LINDE
foto: Magnus Liam Karlsson
KSIĄŻKI:
Jeśli o tobie zapomnę, stanę się kimś innym
Poleciały w kosmos
29 niewysłanych listów
Na północ jedzie się by umrzeć
Mama maordercy
premiera kwiecien 2019
Ida Linde – ur. 1980 w Umeå. Szwedzka pisarka, poetka, tłumaczka. Zadebiutowała w 2006 r. tomem wierszy „Maskinflickans testamente” (Testament mechanicznej dziewczynki). W 2009 r. ukazał się zbiór prozy poetyckiej „Om jag glömmer dig blir jag en annan” (Jeśli o tobie zapomnę, stanę się kimś innym, pol. wyd. Lokator Media 2015), a dwa lata później, w roku 2011, powieść „En kärleksförklaring” (Poleciały w kosmos, pol. wyd. Lokator Media 2016). Jej wiersze drukowane były w czasopismach Portret, Tekstualia i Rita Baum oraz prezentowane w ramach projektu „Wiersze w metrze” w Warszawie. Autorką przekładów książek Idy Linde jest Justyna Czechowska.
Joe Brainard
KSIĄŻKI:
I REMEMBER
premiera: 29.05.2014
Joe Brainard (1941-1994) – amerykański artysta plastyk i pisarz związany ze środowiskiem artystyczno-literackim szkoły nowojorskiej; malarz, grafik, twórca kolaży i asamblaży, autor wielu refleksyjnych tekstów o życiu i sztuce, nie poddających się kategoryzacji. Do jego patronów artystyczno-literackich zalicza się Gertrudę Stein i Andy’ego Warhola, którego znał osobiście.
Wspomnienia I Remember (1975) to szczera do bólu, bezpruderyjna spowiedź, ukazująca dzieciństwo i młodość nadwrażliwego artysty i geja wpierw w rodzinnej Oklahomie, a następnie w Nowym Jorku, będąca zarazem społeczno-kulturowym obrazem Ameryki lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Ta rewolucyjna w swej prostej formie książka przyniosła Brainardowi rozgłos i uznanie, także pośród wielu wybitnych pisarzy, w tym Paula Austera i Edmunda White’a, którzy stali się jego orędownikami; zainspirowała też słynnego francuskiego pisarza Georges’a Pereca do stworzenia swojego odpowiednika pod tytułem Je me souviens (1978, polski przekład Pamiętam że, 2013).
Brainard był w pewnym sensie poetą przeklętym, a jego twórcze i ekscentryczne życie zakończyło się przedwcześnie w wyniku powikłań AIDS, choroby, która w latach osiemdziesiątych i dziewiędziesiątych zabrała wielu wybitnych twórców.
Grzegorz Franczak
foto: Chiara Paiano 2013
KSIĄŻKI: KOBIERKI
premiera: 27.03.2014
Grzegorz Franczak (ur. 1974), tłumacz i badacz literatury, niekiedy pisarz. Ukończył filologię klasyczną UJ, po czym wyemigrował. Doktoryzował się na Uniwersytecie Ca’ Foscari w Wenecji. Wykładał literaturę polską na uniwersytetach w Trieście, Udine i Lecce, obecnie na Uniwersytecie Mediolańskim. Poeta (dawno temu). Tłumacz poezji łacińskiej (m. in. Katullusa:Poezje wszystkie, Kraków 2013) i nowołacińskiej (m.in. Kochanowskiego), a także włoskiej – Petrarki, Ungarettiego, Leopardiego (Nieskończoność. Wybór Pieśni, Warszawa 2000 – nagroda „Literatury na świecie” za najlepszy debiut translatorski). Autor opasłej monografii (po włosku) i pół kopy artykułów z zakresu literatury staropolskiej. Wydawca niesłusznie zapomnianych drugorzędnych tekstów staropolskich. Nie mieszka.
Jacques Jouet
KSIĄŻKI:
Mój piękny autobus
DZIKUS
Mój piękny autobus
DZIKUS
Jacques Jouet Francuski pisarz, poeta, eseista, twórca sztuk teatralnych i kolaży. Urodził się w 1947 roku niedaleko Paryża. Od 1983 roku należy do literackiej grupy Oulipo (Warsztat Literatury Potencjalnej), która została założona przez François Le Lionnais i Raymonda Queneau. W 2013 roku w Polsce wydano tłumaczenie jego książki Mój piękny autobus.
Jerzy Franczak
foto: Dawid Prząda, LOKATOR 2017
KSIĄŻKI:
Pacynki
Kwiatki
Wyczerpanie
Sainte-Fabeau
Jerzy Franczak (ur. 1978 r.), prozaik, eseista, literaturoznawca. Opublikował m.in. zbiory opowiadań „Trzy historye” (HA!art 2001), „Szmermele” (Nowy Wiek 2004), „Sainte-Fabeau” (Lokator 2017), zbiory esejów „Grawitacje” (Rita Baum 2007) i „Kwiatki” (Lokator 2010) oraz powieści: „Przymierzalnia” (HA!art 2008), „Nieludzka komedia” (WL 2009), „Da capo” (WL 2010), „NN” (HA!art 2012), „Rozkład” (WL 2017). Jest też autorem rozpraw o literaturze nowoczesnej: „Rzecz o nierzeczywistości. Sartre-Gombrowicz-Nabokov” (Universitas 2002), „Poszukiwanie realności. Światopogląd polskiej prozy modernistycznej” (Universitas 2007), „Błądzące słowa. Jacques Rancière i filozofia literatury” (IBL 2017). Współtwórca (wraz z PIOtrem Kalińskim) książek artystycznych, takich jak „Pacynki” czy „Wyczerpanie”. Na antenie TVP Kultura prowadził program o nowościach wydawniczych „Czytelnia”, obecnie członek zespołu „Miesięcznika Literackiego” – dodatku do „Tygodnika Powszechnego”. Wykłada na polonistyce i kulturoznawstwie UJ, powadzi warsztaty pisania w Studium Literacko-Artystycznym.
Marc Brunier-Mestas
Marc Brunier-Mestas (ur. 1968) mieszka i tworzy w Riom w centralnej Francji. Autor licznych wystaw indywidualnych (Hiszpania, Portugalia, Francja) oraz zbiorowych (Anglia, Grecja, Niemcy, Egipt, USA, Francja, Bułgaria, Ukraina, Rosja, Bośnia i Hercegowina). Jego prace można spotkać w kolekcjach wielu muzeów i galerii w Egipcie, Chorwacji, Francji, Niemczech czy w Stanach Zjednoczonych. Główną techniką Marca Brunie-Mestasa jest linoryt, ponadto zajmuje się akwafortą, rzeźbą i malarstwem, a także tworzy instalacje. Poza swoim najbliższym mistrzem, Michelem Brugerollesem, który wprowadził go w tajniki grafiki warsztatowej, wiele zawdzięcza Rolandowi Toporowi czy czerpiącym ze średniowiecznego uniwersum miedziorytnikom: Albrechtowi Dürerowi i Lucasowi van Leyden.
Gregory Michenaud
Grégory Michenaud (ur. 1975) Francuz, od ponad 10 lat mieszkający w Polsce, w Krakowie.
Fotografik. Realizuje projekty dokumentalne i reportaże.
Autor licznych wystaw w Polsce i za granicą, min. „Crossing Borders” w galerii Pauza czy „Feilai Feng” w galerii klubu Lokator.
Zdjęcia autora publikowały: Sony World Photography Awards Winners Book 2009, Gazeta Wyborcza, Dziennik Zachodni, Biuletyn Fotograficzny oraz portale internetowe branży fotograficznej.
Cykl Ostatni Mohikanie emitowała TVP3 Kraków w programach: „Nowe Miasto” oraz „Wejściówka”. Autor zdjęć do książki „Ostatni Mohikanie – przewodnik po miejscach niezwykłych” – (wyd. Lokator, 2008).
Redaktor miesięcznika „Mrówkojad*”. Współpracuje z gazetą les Echos de Pologne.
Fotografik. Realizuje projekty dokumentalne i reportaże.
Autor licznych wystaw w Polsce i za granicą, min. „Crossing Borders” w galerii Pauza czy „Feilai Feng” w galerii klubu Lokator.
Zdjęcia autora publikowały: Sony World Photography Awards Winners Book 2009, Gazeta Wyborcza, Dziennik Zachodni, Biuletyn Fotograficzny oraz portale internetowe branży fotograficznej.
Cykl Ostatni Mohikanie emitowała TVP3 Kraków w programach: „Nowe Miasto” oraz „Wejściówka”. Autor zdjęć do książki „Ostatni Mohikanie – przewodnik po miejscach niezwykłych” – (wyd. Lokator, 2008).
Redaktor miesięcznika „Mrówkojad*”. Współpracuje z gazetą les Echos de Pologne.
Marcin Pawlik
KSIĄŻKI:
Deklinacja nic
Bunt na jeziorach
Bajkonur
Marcin Pawlik (ur. 1978r.) – z uporem uprawia poezję, piłkę nożną oraz krytykę muzyczną. Z wykształcenia politolog. Współzałożyciel, basista i tekściarz alternatywnej grupy post-rockowej Sublokator oraz członek trupy teatralnej Teatr Bob. Nie publikował w wielu pismach literackich, z wyjątkiem Nowego Wieku i Słynnego Pisma We Wtorek. Debiutował w 2009r. tomikiem „Deklinacja Nic” (Wydawnictwo Lokator). Stacjonuje w Krakowie.
