NOWOŚCI WYDAWNICTWA LOKATOR
LOKATOR wśród najciekawszych i niezależnych!
Warto kupować kameralnie! Wybraliśmy najciekawsze polskie księgarnie niezależne.
Jest ich w Polsce ponad setka. Funkcjonują mimo utrudnień i wyrastających w Polsce wielkich sieci, które – zwłaszcza w dużych miastach – monopolizują rynek. Niewielkie księgarnie zamykają się i wciąż odradzają dzięki determinacji ich właścicieli, ale też wyraźnej potrzebie czytelników, żeby takie miejsca w lokalnym krajobrazie pozostawić. –
Celebrując, zaglądamy do wnętrz najciekawszych polskich księgarń (prezentujemy je według porządku alfabetycznego). Księgarzy pytamy o sens prowadzenia takich miejsc i o pochodzenie ich (czasem zupełnie wymyślnych) nazw. Zachęcamy do uzupełniania tego zestawienia!
Przygotowały Justyna Sobolewska i Aleksandra Żelazińska
Lokator, Kraków, ul. Mostowa 1
1. Dlaczego warto prowadzić księgarnię kameralną?
Dla tworzenia dobrej i wygodnej przestrzeni dla książki i czytelnika. Dla autorskiego doboru tytułów i kształtowania gustów czytelniczych. Dla doceniania książek ważnych a niszowych, by nie przepadły wśród promocji. Dla własnej satysfakcji jako czytelnika i wydawcy.
2. Skąd pomysł na taką, a nie inną nazwę księgarni?
Nazwa pochodzi od książki „Chimeryczny lokator”, mistrza absurdu Rolanda Topora, spopularyzowanej zresztą na srebrnym ekranie przez Romana Polańskiego (wersję kinową też bardzo lubimy). — Piotr Kaliński.
CZYTAJ CAŁOŚĆ >>>
NOMINACJA – Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza 2016
Nominacje 2016:
Maciej Hen, Agnieszka Kłos,
Weronika Murek, Maciej Płaza
i Tomasz Wiśniewski to autorzy nominowani do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. Laureat Nagrody przyznawanej przez Prezydenta Radomia we współpracy z Muzeum Witolda Gombrowicza wybrany zostanie 4 września.
Do pierwszej edycji konkursu zgłoszono ponad sześćdziesiąt książek. Nagroda, której patronuje Rita Gombrowicz, przyznawana jest za debiut, rozumiany jako pierwsza albo druga książka autora napisana prozą artystyczną, w języku polskim.
Jak czytamy w komunikacie Kapituły, jurorzy Nagrody: Ewa Graczyk, Jerzy Jarzębski (przewodniczący), Anna Kałuża, Zofia Król, Zbigniew Kruszyński, Józef Olejniczak i Justyna Sobolewska wybrali pięcioro nominowanych „po głębokim namyśle i gorących sporach”.
Maciej Hen nominację otrzymał za powieść „Solfatara” (W.A.B.), Agnieszka Kłos za zbiór opowiadań „Gry w Birkenau” (Fundacja na Rzecz Kultury i Edukacji im. T. Karpowicza), Weronika Murek za „Uprawę roślin południowych metodą Miczurina” (Wydawnictwo Czarne), Maciej Płaza za powieść zatytułowaną „Skoruń” (W.A.B.),
zaś Tomasz Wiśniewski za książkę „O pochodzeniu łajdaków, czyli opowieści z metra” (Lokator 2015).
(więcej…)
NOMINACJA – Górnośląska Nagroda Literacka JULIUSZ
Szansę na zdobycie nagrody mają zatem książki: „Kobro. Skok w przestrzeń” Małgorzaty Czyńskiej, „Historia kina polskiego” Dariusza Foksa i „O pochodzeniu łajdaków” Tomasza Wiśniewskiego. Spośród nich wybrana zostanie najlepsza książka 2015 roku. To właśnie jej autor podczas październikowych Rybnickich Dni Literatury odbierze statuetkę Górnośląskiej Nagrody Literackiej Juliusz oraz nagrodę pieniężną w wysokości 40 000 zł.
Opowiadania Tomasza Wiśniewskiego kapituła doceniła za prozę zwięzłą, opartą na przemyślanej anegdocie i twórczo grającej z tradycją. Jako zaletę wskazano także brak moralizatorstwa, specyficzny rodzaj humoru i kreowanie przestrzeni wolności, w której „nic się nie musi i wszystko może się zdarzyć”.
Małgorzata Czyńska zauroczyła esejem biograficznym o awangardowej artystce, jednej z prekursorek modernizmu, Katarzynie Kobro. Uwagę kapituły zwróciła skondensowana narracja uwzględniająca złożoność aspektów politycznych, artystycznych, historyczno-kulturowych życia bohaterki oraz doskonałe pokazanie uwikłania bohaterów w rożne wyzwania narodowo-religijne. Kapituła zwracała też uwagę na znaczenie książki w kontekście próby wskazania na ogromną rolę bohaterki, często marginalizowanej, dla polskiej i europejskiej sztuki. Dr Kacper Bartczak (członek kapituły, tłumacz, poeta, amerykanista, pracownik Uniwersytetu Łódzkiego), określił publikację mianem książki „o życiu czującym i myślącym jako zjawisku zawsze mniejszościowym wobec katastrofy historii”.
„Historia kina polskiego” Darka Foksa w ocenie jury określona została jako mądra artystycznie i formalnie bardzo polityczna wypowiedź na temat sztuki, historii i jej podmiotów. Jak wskazuje dr hab. prof. UŚ Zbigniew Kadłubek, „tekst ukazuje pewną przemocową seryjność w konsumpcyjnym układzie stosunków społecznych, politycznych i wytwórczych. Autor na wysokim poziomie literackim, artystycznym opisuje dramatyczność splotu twórczości, polityki, władzy, sztuki, seksualności korporacyjności. Jest to rzecz przeciwko polityce historycznej, historii totalnie korygowanej przez policję. Albo po prostu przez mechanizmy totalitarne”.
Aldona Kopkiewicz w SZCZEBRZESZYNIE – STOLICY JĘZYKA POLSKIEGO!
SZCZEBRZESZYN STOLICĄ JĘZYKA POLSKIEGO
Wiesław Myśliwski, Olga Tokarczuk, Szczepan Twardoch, Mariusz Szczygieł oraz Aldona Kopkiewicz – to goście festiwalu literackiego Stolica Języka Polskiego, który od 31 lipca do 7 sierpnia odbywać się będzie w Szczebrzeszynie. W programie ponad 30 wydarzeń z udziałem niemal 50 twórców.
Już po raz drugi w podlubelskim Szczebrzeszynie odbędzie się festiwal Stolica Języka Polskiego. Tym razem hasło festiwalowe brzmi „Między przeszłością a przyszłością″, a jego duchowym patronem jest Bolesław Leśmian, który prowadził kancelarię prawniczą w pobliskim Szczebrzeszynowi Zamościu. Kuzynem Leśmiana był Jan Brzechwa, który go odwiedzał i tak najprawdopodobniej spotkał się z nazwą Szczebrzeszyna, którą uwiecznił w wierszyku o chrząszczu, który tam brzmi w trzcinie.
(więcej…)
Top 10 literackich nowości na wakacje! – XIEGARNIA
Nadszedł długo wyczekiwany czas wakacji. Xięgarnia.pl przedstawia krótki zestaw dziesięciu nowości literackich, które warto przeczytać w wakacje. Wśród nich znalazły się książki krótkie i długie, poważne i zabawne, biografie, poemat, kryminał, a nawet zbiór listów.
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki,
Nie dam ci siebie w żadnej postaci,
Wydawnictwo Lokator 2016
Kolejny tom jednego z najwybitniejszych współczesnych polskich poetów. Książka, chociaż podzielona na pojedyncze wiersze, w istocie jest jednolitym poematem, opowiadającym powikłane losy polsko-ukraińskiej rodziny, sięgającym do bolesnej historii obu narodów. To również opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, która dla Dyckiego kryje się raczej w przynależności językowej niż etnicznej. Powtarzające się motywy, tematy i frazy są na kolejnych kartach tomu oświetlane z coraz to innej perspektywy, przez co czytelnik dostaje do rąk dzieło wyjątkowo spójne, a zarazem wielorakie, domagające się wielokrotnej lektury. (MM)
Festiwal Miłosza 2016
Pochwała podróży, żywotności i ruchu, ale także rozterki emigracji i dramat ucieczki. Te wielkie tematy współczesności są bliskie twórcom z całego świata, którzy od 9 do 12 czerwca zatrzymają się w swojej wędrówce i wezmą udział w 5. Festiwalu Miłosza w Krakowie pt. „Piesek przydrożny”.
Pierwszy dzień Festiwalu zakończy wieczór poetycki prowadzony przez Jerzego Illga w zabytkowej Synagodze Tempel, gdzie spotkają się poeci Wschodu i Zachodu. Wieczór nawiązuje do spotkań odbywających się w Krakowie pod koniec lat 90. pod patronatem Czesława Miłosza i Wisławy Szymborskiej. Swoje wiersze przeczytają Breyten Breytenbach, Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Ashur Etwebi, Jerzy Kronhold, Piotr Matywiecki, Agnieszka Mirahina, Przemysław Owczarek, Tadeusz Pióro, Joanna Roszak i Olga Siedakowa.
W trzecim dniu Festiwalu o to, jak brzmią Wiersze z niedaleka, zapyta polskich poetów Paweł Kaczmarski. Odpowiedź spróbują znaleźć Barbara Klicka, Aldona Kopkiewicz (laureatki tegorocznej Nagrody Silesius), Piotr Przybyła i Kacper Bartczak. Tego samego dnia z Adonisem porozmawia Hatif Janabi – przedstawiając festiwalowej publiczności niezwykłą postać tego poety, tłumacza i myśliciela, prowadzącego krytyczny dialog z tradycją arabską.
Finałowy dzień Festiwalu to spotkanie z Eugeniuszem Tkaczyszynem-Dyckim, prowadzone przez Pawła Matywieckiego. W jego trakcie jeden z najbardziej znanych współczesnych polskich poetów będzie miał okazję opowiedzieć o swoim nowym tomiku Nie dam ci siebie w żadnej postaci (wydawnictwo Lokator), którego premiera będzie miała miejsce na Festiwalu Miłosza.
Silesius 2016 – laureaci
Julian Kornhauser został laureatem Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, nagrodę za książkę roku otrzymała Barbara Klicka za „Nice”, a za debiut nagrodzono Aldonę Kopkiewicz, autorkę „Sierpnia”.
Nazwiska laureatów Silesiusa 2016 ogłoszono w sobotę 14 maja podczas uroczystej gali w Imparcie we Wrocławiu.
– Rok 2015 to był rok znakomity dal polskiej poezji – mówił prof. Andrzej Zawada, przewodniczący jury Silesiusa przed ogłoszeniem nazwisk laureatów. – Jury przeczytało 163 książki poetyckie, obradowało, a potem przez miesiąc czytało 10 wybranych, potem znowu obradowało i postanowiło nagrodzić za debiut Aldonę Kopkiewicz.
O jej tomie zatytułowanym „Sierpień” (Wydawnictwo Lokator 2015) prof. Tadeusz Sławek mówił: – Aldona Kopkiewicz podarowała nam poetycką medytację na temat przemijania, bez wstępu, bez ostrzeżeń o czym to będzie. „Sierpień” to czas, gdy silnie operuje słońce, ale jednocześnie zbliża się koniec. To poezja elegijna, opowiadająca o śmierci ojca. To próba poszukiwania i odzyskania języka, by mówić nim o rzeczach naprawdę ważnych.
„Nie dam ci siebie w żadnej postaci”
NOWY TOM POEZJI
„Nie dam ci siebie w żadnej postaci”
Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego,
laureata m. in. Nagrody Literackiej Gdynia (2006, 2009),
Nagrody Literackiej Nike (2009)
i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” (2012),
ukaże się w wydawnictwie LOKATOR w czerwcu 2016 roku
podczas Festiwalu Miłosza.
(więcej…)
Międzynarodowy Festiwal Poezji Silesius 2016
W tym roku w kategorii debiut roku do Nagrody Silesiusa za tomik poezji zostali nominowani:
Mateusz Andała „Światło w lodówce” Aldona Kopkiewicz za „Sierpień” Piotr Przybyła „ Apokalipsa. After party”.
Aldona Kopkiewicz podarowała nam poetycką medytację na temat przemijania, bez wstępu, bez ostrzeżeń o czym to będzie – mówił prof. Tadeusz Sławek podczas ogłaszania nominacji do nagrody Silesius. – „Sierpień” to czas, gdy silnie operuje słońce, ale jednocześnie zbliża się koniec. To poezja elegijna, opowiadająca o śmierci ojca. To próba poszukiwania i odzyskania języka, by mówić nim o rzeczach naprawdę ważnych.
Anna Kałuża napisała o poezji Aldony Kopkiewicz: [Jej] „Sierpień to – nieproporcjonalnie szczupły do złożoności pojawiających się tam znaczeń – zapis asysty przy umieraniu ojca. Kopkiewicz ani zbytnio nie metaforyzuje języka swojej historii, ani nie ucieka się do naturalizmów; wydaje się całkowicie odporna na przyciąganie konwencji melancholijno-żałobnej. Pozwala raczej w pełni wybrzmieć dyskretnie zarysowanym obrazom, prostym konstrukcjom, elementarnym frazom. Autorka zawiązuje z nami pakt autobiograficzny, ale idzie też zupełnie sama meandrami halucynacji, mirażu i baśni. Warto podkreślić, że swoją prostą, a zarazem sugestywną frazą Kopkiewicz ustala w jakimś sensie (ponownie) brzegowe warunki języka. Jej Sierpień to reset skonwencjonalizowanego pisania o śmierci w polskiej poezji, wyrwanie się z kręgu paru podstawowych obrazów „ja” opłakującego stratę, ale też, co istotne, pokaz ambiwalentnego układu sił psychicznych w rodzinie. Bardzo inteligentnie wszystko to zrobione”.
